Je leeft binnen je eigen cultuur in de waan dat gewoon...'gewoon zo is'. Je weet niet beter. Pas in de ontmoeting met andere culturen ontdek je hoe 'vreemd' jouw gewoon kan zijn. Dat vraagt om ondertiteling.

'Wacht even; communiceren is toch geen bokswedstrijd?!' Dat klopt: in de ring is het een stuk veiliger. Maar als iemand in het echte leven naar je 'uithaalt', sla je dan terug of op de vlucht?

Wat is jouw neiging als je iets nieuws leert? Duik je er vol in, wacht je af, wil je direct uitblinken of wil je vooral fouten vermijden? In Hoela-Oeps! leer je iets nieuws én beleef je faalplezier.

We hebben het meestal niet door, maar ook wij mensen zoeken continu een plekje in de pikorde - een subtiel spel met status. En iedereen doet mee, of je je nu Bokito voelt of niet.

Kritisch zonder kramp... ja dat willen we allemaal wel. Maar hoe doe je dat? Spreek je gewoon eens uit en merk dat je het dan toch gezellig kunt houden.

Muziek laat je - euhh, muziek maken! Muziek laat je - euhh, muziek maken! Muziek laat je-
(verhip, we hebben een ritme te pakken!)

Het is doodstil. Alle ogen zijn op jou gericht. Jij moet het doen. Je ademt uit. Je heft je stokje, slaat twee maten vooraf … én ... je ontdekt de maestro in jezelf. Fijn voor leidinggevenden.

Laat je meenemen in de vier geheimen waarvan toneelacademies liever niet hebben dat we ze openbaar maken. Je gaat opkomen, en niet verdwijnen. Je gaat iets zeggen en iets overbrengen. Zo ben je in vier minuten met het hele team van je podiumvrees bevrijd.